جراحی آرنج یکی از روش‌های مهم در درمان آسیب‌ها و بیماری‌های این مفصل پیچیده است. آرنج به دلیل نقش کلیدی در حرکات بازو و ساعد، در معرض مشکلاتی مانند آسیب‌های تاندونی، پارگی رباط‌ها، شکستگی‌های استخوانی و بیماری‌های مفصلی مانند آرتروز قرار دارد. بسته به شدت آسیب، روش‌های جراحی مختلفی برای درمان به کار گرفته می‌شود.
یکی از رایج‌ترین دلایل انجام جراحی آرنج، شکستگی‌های ناشی از ضربه یا سقوط است که ممکن است نیاز به فیکساسیون داخلی با پیچ و پلاک داشته باشد. در برخی موارد، به ویژه در ورزشکاران، پارگی رباط داخلی (مانند رباط جانبی داخلی) ممکن است باعث ناپایداری مفصل شود و جراحی ترمیمی ضرورت پیدا کند. از دیگر مشکلات شایع، التهاب و پارگی تاندون‌های آرنج، مانند بیماری آرنج تنیس‌بازان (Tennis Elbow) است که در صورت عدم پاسخ به درمان‌های غیرجراحی، با جراحی ترمیمی بهبود می‌یابد.
علاوه بر این، در مواردی مانند سندرم تونل کوبیتال که به دلیل فشار بر عصب اولنار ایجاد می‌شود، جراحی برای آزادسازی عصب و کاهش علائم مانند بی‌حسی و ضعف عضلانی انجام می‌شود. جراحی آرتروسکوپی نیز یکی از روش‌های کم‌تهاجمی برای درمان مشکلات داخل مفصلی، از جمله اجسام آزاد استخوانی یا التهاب بافت‌های نرم، محسوب می‌شود.
پس از جراحی آرنج، دوره توانبخشی و فیزیوتراپی برای بازیابی قدرت و دامنه حرکتی بسیار مهم است. مدت زمان بهبودی بسته به نوع جراحی متفاوت است و ممکن است از چند هفته تا چند ماه طول بکشد. با پیشرفت تکنیک‌های جراحی، میزان موفقیت این عمل‌ها افزایش یافته و بیماران می‌توانند سریع‌تر به فعالیت‌های روزمره و ورزشی خود بازگردند.
