خشکی و گرفتگی شانه
بیماری های مربوط به خشکی شانه زمانی ایجاد می شود که کپسول شانه متورم شود. که به اصطلاح به آن کپسولیت نیز گفته می شود. که باعث ایجاد درد در ناحیه شانه می شود. و تحرک را برای فرد دشوار می کند. در این بیماری بافت شانه منجمد شده و ضخیم تر می شود. و استخوان فضای محدودتری در اختیار خواهد داشت. و در نتیجه محدودیت حرکتی بوجود می آید. بیماری شانه منجمد باعث درد و خشکی مفصل شانه می شود. در این مقاله به مبحث خشکی و گرفتگی شانه و راه های درمان آن می پردازیم. تا پایان با ما همراه باشید.
علائم خشکی شانه
اولین نشانه ای که بیمار را از وجود این بیماری آگاه می کند، شروع درد در ناحیه شانه است. درد باعث محدود شدن دامنه حرکتی می شود. و هر چه حرکت شانه کمتر می شود خشکی آن بیشتر می شود. پس از آن طولی نمی کشد، که بیمار دیگر نمی تواند شانه اش را حرکت دهد. و رفته رفته امور روزانه و عادت های گذشته تبدیل به کاری سخت و طاقت فرسا می شود.
علائم درد شانه و خشکی آن معمولا به تدریج در عرض چند ماه تا چند سال شدت پیدا کند. این بیماری مراحلی دارد که به سختی می توان آن ها را تشخیص داد. البته علائم برای هر فرد متغیر است. به همبن جهت تشخیص آن سخت است.
درمان خشکی شانه
داروهای مسکن
اين داروها به منظور تسکين علائم درد بيمار استفاده می شود. داروهاي ضدالتهاب غیراستروئیدی مانند ايبوپروفن و يا مسکن‌هايي که بدون نياز به نسخه تهيه می شوند.می توانند در کاهش التهاب شانه و تسکين درد ملايم آن مؤثر باشند.
تزریق
جهت کاهش ورم و درد شانه ناشی از شانه منجمد، ممکن است کورتون به شانه تزریق شود. و یا جهت ترمیم بافت های شانه پی آر پی که غنی از پلاکت است، به بیمار تزریق می شود.
درمان فیزیکی
ابتدا پزشک معالج شما با انجام معاینات و ارزیابی کامل وضعیتتان، مرحله دقیق بیماری شما را مشخص می‌کند. و سپس یک برنامه تمرینی ورزشی مطابق با نیاز شما به شما می دهد. یکی از موثرترین روش برای درمان بیماران خشکی شانه، تمرین ها و حرکات فیزیکی است که در مرحله دوم یا بالاتر از بیماری گرفتگی شانه قرار دارند.
جراحی
در صورتی که این درمان ها به بهبود وضعیت شما کمک نکند، جراحی توصیه می شود. در جراحی که با بیهوشی همراه است، یک برش کوچک در شانه ایجاد می شود.
و پزشک با برداشتن جای زخم، دامنه حرکتی شانه شما را افزایش می دهد.
چه کسانی در معرض خشکی و گرفتگی شانه هستند؟
شانه یخ زده، که به عنوان یک عارضه دردناک در ناحیه شانه شناخته می شود، به درستی علت مشخصی ندارد. با این حال، برخی عوامل می توانند احتمال بروز این وضعیت را افزایش دهند که عبارتند از:
بیشتر افرادی که به شانه یخ زده مبتلا می شوند، در گروه سنی ۴۰ تا ۶۰ سال قرار دارند. همچنین، زنان بیشتر از مردان در معرض این عارضه قرار دارند.
این عارضه ممکن است پس از آسیب به شانه یا بازو، مانند شکستگی، یا بعد از جراحی در ناحیه شانه رخ دهد.
عدم تحرک و استفاده نکردن از شانه در دوران بهبودی می تواند باعث سفت شدن کپسول شانه شود. بنابراین، بی‌توجهی به آسیب های دردناک و عدم دریافت درمان مناسب می تواند خطر ابتلا به شانه یخ زده را افزایش دهد.
افرادی که به دیابت مبتلا هستند، بیشتر در معرض خطر خشکی و گرفتگی شانه یا شانه یخ زده قرار دارند. دلیل دقیق این ارتباط هنوز مشخص نیست.
روش های تشخیص شانه یخ زده
تشخیص یخ زدگی شانه عمدتا با معاینه بالینی توسط پزشک انجام می شود. در این فرآیند، پزشک ابتدا تاریخچه پزشکی بیمار را بررسی کرده و سپس با انجام معاینات فیزیکی، میزان درد و محدودیت حرکتی شانه را ارزیابی می نماید.
در مواردی که تشخیص واضح نباشد، ممکن است از روش های تصویربرداری مانند اشعه ایکس، سی تی اسکن یا MRI برای رد کردن عوارض دیگر استفاده شود. به طور کلی، بسیاری از بیماران نیازی به انجام آزمایش های اضافی ندارند و تشخیص بر اساس معاینه بالینی کافی است. در زیر به روش های تشخیص شانه یخ زده اشاره می شود:
معاینه فیزیکی
در معاینه فیزیکی پزشک از بیمار درباره علائم، مدت زمان درد و محدودیت های حرکتی سوال می کند. همچنین پزشک با انجام حرکات فعال و غیر فعال شانه، میزان تحرک و درد را ارزیابی می کند. در شانه یخ زده، معمولا محدودیت در حرکات شانه وجود دارد.
تصویربرداری
رادیوگرافی (X-ray) در واقع روش تشخیص خشکی و گرفتگی شانه نیست اما برای رد کردن سایر مشکلات مانند شکستگی یا آرتروز استفاده می شود. در واقع شانه یخ زده در رادیوگرافی تغییرات خاصی نشان نمی دهد.
MRI (تصویربرداری رزونانس مغناطیسی) نیز به شناسایی التهاب و آسیب های بافت نرم کمک کند، اما به طور خاص برای تشخیص شانه یخ زده ضروری نیست.
به این مقاله امتیاز دهید:
